Zondag 28 feb

Vandaag is een verplaatsdag, daarmee bedoel ik een fiks aantal kilometers voor de boeg. We willen vanavond in Christchurch aankomen. Morgen, maandag dus, vliegen Mark en Tani terug naar het noord eiland. Ze vliegen op Roturoa, zo'n anderhalf uur rijden van Whakatane.
We stoppen natuurlijk wel voor mooie of bijzondere dingen. Deze keer was het geen natuuruitspatting waarvan we onder de indruk waren, maar een artgallery in een soort van garage. Er hingen schilderijen van de bergachtige omgeving die we recentelijk hebben bezocht. De schilder was er helaas niet, jammer, maar wat een artiest!
Na aankomst in een hollidaypark waar wij vieren twee nachten zullen verblijven, even installeren en dan de stad in. Tani is hier geboren en heeft de eerste jaren hier gewoond. We gaan langs hun oude huis en maken natuurlijk een foto :-)
Dan zijn we benieuwd hoe de stad er bij ligt. We waren hier 8 jaar geleden ook, maar in 2010 en in 2011 zijn er enorme aardbevingen geweest. In 2011 zijn 185 mensen daarbij omgekomen en er was nogal wat schade... Nou dat is een understatement!! Hoe meer we het centrum naderden..hoe kaler het werd..Veel plekken met gravel, heel veel parkeerplekken.. En in het centrum pure droevenis..de Kathedraal hangt nog wat in elkaar, de toren is helemaal weg. De voorgevel waarin toen het mooie gebrandschilderde raam, helemaal weg, alle oude gebouwen uit het centrum weg.. Er staan zegge en schrijve nog vijf hoge gebouwen en die zien er ook rijp voor de sloop uit. Het is een afschuwelijk gezicht! En wat zul je je hier hopeloos voelen. Wat je opbouwt kan met de volgende beving zo weer instorten.
Behoorlijk onder de indruk beseffen we dat we hier dinsdagnacht vlakbij in een hotel slapen. ..Het zal toch niet??..
We zijn het erover eens dat er nog enorm veel moet gebeuren , maar wat is er ook al enorm veel werk verzet! Het puin van de gebouwen is allemaal opgeruimd, overal zijn ze bezig met opnieuw aanleggen van riolering en wegen. Het moeten positief ingestelde mensen zijn die " Christchurchers" ( ik was er écht vertrokken)
Het klaverjasgebeuren moet vanavond in de kantine plaatsvinden, de cabins zijn wat klein en buiten is er geen licht aan. Om stipt half elf verschijnt de nachtbeheerder van de camping. Hij zegt: Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Het is een Zeeuw die hier sinds 1971 woont. Niet een prater, misschien zo zuunig dat het licht uit moet?
Nou ja, dan maar vroeg slapen. Om iets van half vier zitten Wim en ik rechtop in bed. Kreminelis!! Een aardbeving! Dat is een rare beleving, wat moeten we nu doen? Was dit het? Moeten we nog iets verwachten? We zitten bij het strand, komt er misschien een vloedgolf? We vernemen niets van de andere gasten of campingbeheerders, we blijven dus maar liggen, maar niet rustig! ' s Morgens heeft Mark het al in de NZ krant opgezocht. Het was een lange beving van 4.3 op 5km diepte . Het gebeurt veel vaker maar dan 200km diep. Tsss hebben wij dit! Joseph en Hannie sliepen de slaap der onschuldigen en hebben er niks van bespeurd.
Inmiddels breekt de tijd aan om Mark & Tani naar het vliegveld te brengen. We drinken samen nog een laatste long black en daar gaan ze. Tot over enkele weken!
Vandaag kunnen we de huurauto nog gebruiken daarom lijkt het ons een goed plan om de dag buiten Christchurch door te brengen. Lyttleton zou leuk moeten zijn... Helaas, ook hier heel veel schade door de aardbevingen van 2010 en 2011. Alle vvv boekjes moeten ze ook hier herschrijven, wat een drama. Gelukkig was de rit over de bergpas ernaar toe wel dik de moeite waard.
We gaan terug en proberen nog iets van het bruisende Christchurch van weleer te vinden. Maar zelfs de surfstrandjes zien er min of meer verlaten uit.
Omdat we een rare nacht achter de rug hebben, gaan we dan nu maar richting hollidaypark en onze cabins. Het lijkt ook wel lekker om even helemaal niks te doen.. :-) Nu hebben we het adres ongeveer in de TomTom en hoe is het mogelijk..het kost behoorlijk wat extra moeite om de camping te vinden. Tjonge jonge, alles begint op elkaar te lijken. Maar goed, het heeft even geduurd, maar wat kun je dan genieten om je sobere onderkomen te zien opdoemen.
Ik dacht ik loop dan maar meteen even naar de receptie om internet te regelen. Terwijl ik daar sta, hoor ik gerommel en voel ik een schok..de receptioniste duikt in elkaar en kijkt me wat bangig aan. Yes, zegt ze " an Earthquake" Ze legt uit dat haar huis in 2011 in puin was met een groot sinkhole ernaast en dat ze daar nog niet overheen is.
Van mij mag het snel woensdag worden..