Maandag 1feb Vervolg Taipei en vlucht.

Aangezien we vanavond verder vliegen moeten de koffers al vroeg worden ingepakt. We laten ze in het hotel achter en gaan verder met het verkennen van de stad. We kopen nu een metro dagkaart en gaan op weg naar het Chiang Kai Check memorialplace. Het is een enorm groots opgezet plein met grote mooie in oude stijl opgezette gebouwen. Om 11 uur is de wisseling van de wacht. De jongens maken er zo'n werk van dat het twaalf minuten in beslag neemt. Mooi om de beheersing en coördinatie van spieren te zien, ze knipperen bijna niet eens met hun ogen. Ze staan een uur stokstijf en er wordt met een hele ceremonie gewisseld. Alles gaat precies gelijk. Je hoort maar 1 keer een voetstap, of het overpakken van een geweer, terwijl er toch 5 personen bewegen.
Helaas is buiten het miezeren over gegaan in spoelen. Dat betekent dat we binnen het CK- museum gaan bekijken. Er hangen natuurlijk schilderijen van Chiang Kaicheck. De grote (omstreden) volksheld die in 1949 door Mao werd verslagen en toen naar Tawain kwam. Hij staat met veel bekenden afgebeeld. Ghandi, Roosevelt, Nehru en altijd vergezeld door mevr. Kai Check.
En weer verder, inmiddels ook weer zin in voedsel. Niks niet dumplingen, het wordt een verrukkelijke Subway met daarna een Starbuckske :-)
Time is money, dus op naar de volgende tempel. XiguanTampa. Alwaar we een voor ons vreemd fenomeen waarnemen. Eenmaal binnen ga je natuurlijk eerst even kijken hoe het e.e.a wordt uitgevoerd. We stonden dus achterin, toen ik iets hoorde vallen. Ik draaide me om en dacht daar valt iets stuk. Nee zei Joseph, " dat mins doêt dat met sin" En ja hoor, her en der zagen we dat ze in die tempel rode halve maanvormige blokjes op de grond smeten, dan weer met de handen over allerlei stokjes veegden. Daar moesten we meer van weten. Het blijkt dat het voor hen een communicatiemanier met de goden is. Je stelt een vraag aan de goden die met ja of nee kan worden beantwoord. ( bijv. word ik gelukkig, of koop ik een huis?) Dan worden de blokjes gegooid. Op de manier waarop ze neerkomen blijkt het antwoord. Als je erin gelooft is het natuurlijk een handige manier om met je god te praten. Daarna lijkt het of ze een soort bingo spelen. Ze kopen hiervoor kaarten. Het is een soort fortune teller. Geloof of bijgeloof? Dan stonden er nog mensen in lange rijen voor soort van Jomanda figuren. Die bewerkten hen met wierookstokjes om boze geesten uit te bannen. En er werd van alles geofferd, van mooie bloemen, citroenen tot pakjes chips. Heel bijzonder ..
De dag schiet al mooi op. Toch nog maar even naar de wijk Ximandeng. Daar is de lichtreclame zoals ik me Las Vegas voorstel. Nu het regende, het asfalt glom en al de mensen met gekleurde paraplu's kreeg het een extra dimensie en was het een vrolijk geheel. Wim wilde graag een foto van bovenaf van dit tafereel. Gelukkig was er aan het plein een KFC met meerdere etages. Het nuttige met het aangename: foto én een chickenburger.
Dan is het echt tijd om naar het hotel te gaan en de koffers uit de lobby te pakken, in de taxi en op naar het vliegveld. Een vriendelijke stewardess bezorgt Wim een plek bij de nooduitgang. Wij zitten er twintig rijen achter. Dat vindt Wim niet zo gezellig, hij ruilt wanneer we zitten met mijn buurman. Die is natuurlijk blij verrast. De nacht gaat in, de lichten gaan uit. Na 5-6 uur vol hazenslaapjes brengen ze het ontbijt alweer. Even een tussenstop in Brisbane. Het vervelende hiervan is dat je weer het hele "honne in ape spil" van controles krijgt. En waar heb je dan bijv. ook alweer je boardingspas ingedaan? Hannie mocht niet verder totdat ze dat ding vond. Ze kreeg die van Joseph en kon weer verder, ze mocht ook het laatste stukje mee gelukkig.
In Auckland op Tani's aanwijzingen met de bus naar het hotel. Op deze manier: appeltje eitje.