Vrijdag 26 feb.

Op het wensenlijstje staat voor vandaag: Mount Cook. Deze knots van > 3700 m hoog, is ook in de zomer bedekt met sneeuw en ijs, een gletsjer dus en maar zo'n 60 km hier vandaan. Het zou niet Nieuw - Zeelands zijn als de weg ernaar toe al niet prachtig zou zijn. We rijden langs het turquoise meer. Bijna elk look- out point wordt benut. We passeren lavendelvelden. Ja Ingrid en Jan, nu echte. Mark wil niks plukken. Maar dat kan ook niet want de boer is het spul aan het oogsten. Er staat een containerwinkeltje bij. Niet het spul erin, wat superduur geprijsd is, maar hoe het winkeltje is gebouwd en opgezet wordt in de auto besproken.
Dan bereiken we ons doel, de eerste huisjes nabij de berg. Er is godzijdank ook een benzinepomp. Ik kan me dan eindelijk ontspannen want ik had beide heren voorin horen smoezen over de meter die al geruime tijd in het reserve gedeelte stond. Ik denk dat zonder pomp, de terugweg echt op de duim had gemoeten.
Eerst oriënteren we ons in een informatiecentrum. Daar zit dan meteen een soort van museum bij. We komen daar aan de weet dat een tocht over het meer langs de gletsjer op een speedrubberbootje $ 155, pp moet gaan kosten. De baliemedewerker gaat meteen even bellen of er überhaupt wel een rit is vandaag. Het waait nl behoorlijk hard. Nou hij kan zich de moeite besparen, ik ga met deze wind echt niet op zo'n bootje. Bovendien is het toch ook wel heel prijzig. We gaan dus een soort pad omhoog volgen dat ons bij een uitkijkpunt brengt. Het is hoog en ik meen dat Joseph zei dat er 325 treden in zijn verwerkt, maar de moeite meer dan waard!! De besneeuwde toppen, het ijs en waar de gletsjer stopt in het meer, het is prachtig om te zien. Heel grote ijsbrokken, of noem je het ijsbergen? drijven in het meer. Dit meer is beige van kleur. Er zijn ook nog drie gifgroene meren hier. De natuur maakt er een feestje van. We kunnen er bijna geen genoeg van krijgen en zouden beslist langer op deze plek zijn gebleven ware het niet dat de zon onverbiddelijk brandt. Met het hoofd vol van al dit moois dalen we weer af, richting auto. We zouden eigenlijk nog een track doen die zo'n twee uur zou gaan duren. We besluiten om het niet te gaan doen, dat kan na zo'n ervaring alleen maar tegenvallen.
We hoeven niets meer, dus terug naar de cabin cq camping. Op deze camping zijn de hoofd bewoners " motvlinders" gedeelde tweede plek ' s avonds: Sandflies...
We gaan chillen in de schaduw van het keukengebouw. Er staat vandaag echt een fikse wind, het stuift dan zo af en toe behoorlijk. De camping lijkt dan wel een scène uit een cowboyfilm kompleet met van die ronde rollende gras of hooipollen. Het deert ons niet want wij zitten in de luwte. Wat wel jammer is, door de wind is er op het meer geen bedrijvigheid. Geen kajaktochtje hier voor Mark en Tani.
De reisverslagen worden bijgewerkt en we bekijken het (oude) nieuws uit Nederland. Joseph begint alvast met het bereiden van de maaltijd. Je kunt het eigenlijk niet gewoon koken noemen. Ik hoorde ze hier in de keuken ook al respectvol fluisterend praten over : the Chef.. Gister hadden we Thai take away en vandaag Taai Joseph. (maar het was beslist niet taai hoor). We laten het ons allen goed smaken. De pannen gaan leeg want dat betekent de volgende dag weer mooi weer.
Straks maar proberen dmv een wandeling het " volle buiken syndroom" weg te werken. En dan wordt het weer hoog tijd voor een potje klaverjassen.