Waitangi day 6 februari

We weten dus inmiddels dat vanmorgen zo ongeveer om vijf uur wordt begonnen met de ceremonies. Dan gaan ongeveer ook de kano's te water. Ze moeten dan nog een heel eind roeien voor ze bij het strand aankomen waar wij gaan staan. We staan vroeg op en om 6 uur trekken we al richting het strand. Ze konden natuurlijk geen exacte tijd geven en beter te vroeg dan te laat. We zijn beslist niet de enigen die vroeg op zijn. In de tuinen en langs de weg zijn tijdelijke campingkjes gemaakt. Er bivakkeren veel Maori families en bij de tenten is het één en al bedrijvigheid en gezelligheid. Er wordt volgens mij ook al gebarbecued. Ik vraag aan een vrouw die bij het strand staat waar we ongeveer moeten zijn, ze zegt: "here, this is the right place" We blijven daar dus staan en krijgen een zonsopkomst te zien waarvoor je al zo vroeg zou willen opstaan.
Het wordt steeds drukker, de mensen begroeten elkaar lachend en neuzen met elkaar. Er zijn nog wel een paar andere blanke mensen, maar het zijn er niet veel. Er lopen ook mensen met vlaggen, sommige jonge knapen kijken wat "dollig" , we reageren er natuurlijk niet op. Even later worden we aangesproken door een wat oudere Maori man. Ik verdenk hem ervan een soort van ' leger des Heils soldaat' te zijn. Hij geeft uitleg over de overeenkomsten in de bijbel en de Maori spiritualiteit. Zoals hij het zegt, klinkt het allemaal aannemelijk. Onderhand komen er steeds meer mensen en blijkt dat wij op een toplocatie staan. Achter ons beginnen vrouwen te zingen, een paar mannen blazen op prachtige hoorns van één of ander hertensoort. Op het strand kiest een oude man in een verenmantel positie en ook een paar vrouwen die beslist een rol in het geheel hebben gaan klaar staan voor de ontmoeting met de zeevarenden.
Dan zien we de kano in de ochtend schemering achter een landtong tevoorschijn komen. We horen de strijdkreten over het water schallen. De grote kano wacht tot de kleinere vanuit de riviermondingen komen. Dan komen ze tegelijk aan op het strand. Er worden per kano welkomstrituelen voorgedragen. Een mooi schouwspel. En dan, als kers op de taart, komen de roeiers aan wal. Door minstens 100 man wordt recht voor onze neus de Hakka uitgevoerd. Pfff,wat een adrenaline!!
Na deze geweldige ervaring, moeten we als een speer terug naar onze kamers. De koffers gepakt, kamers leeg, sleutels ingeleverd. In de gemeenschappelijke keuken nog wel even ontbijten. En dan richting het noord westen. Eerst een stop van 2 nachten in Coopers Beach. Dit keer hebben we een compleet huis voor ons vieren ter beschikking.